Özet

Amaç: Bu çalışmada üriner sistem infeksiyonu etkeni olarak Ocak 2011-Aralık 2014 arasında izole edilen hastane kökenli ve toplum kökenli enterokokların antimikrobiyal direnç durumlarının belirlenmesi ve Ocak 2011-Aralık 2012 ve Ocak 2013-Aralık 2014 dönemleri arasındaki direnç oranlarının karşılaştırılması amaçlanmıştır.

Yöntemler: İzolatların tanımlanması ve antimikrobiyal duyarlılıkları BD Phoenix (Becton, Dickinson Company, Sparks, Maryland, ABD) ve VITEK® 2 (bioMérieux, Marcy l'Etoile, Fransa) otomatize sistemleriyle gerçekleştirilmiştir.

Bulgular: Tüm enterokok izolatları (n=156) vankomisin, teikoplanin, linezolid ve tigesikline duyarlı bulunmuştur. Hastane kökenli Enterococcus faecalis izolatlarının (n=46) %60.9’u penisiline, %8.7’si ampisiline, %15.2’si siprofloksasine, %4.3’ü nitrofurantoine, %73.9’u tetrasikline, %6.5’i fosfomisine, %15.2’si gentamisine (yüksek düzey) ve %26.1’i streptomisine (yüksek düzey) dirençliydi. Hastane kökenli E. faecium izolatlarının (n=35) %100’ü penisiline ve ampisiline, %28.6’sı siprofloksasine, %65.7’si nitrofurantoine, %42.9’u tetrasikline, %8.6’sı fosfomisine, %17.1’i gentamisine (yüksek düzey) ve %31.4’ü streptomisine (yüksek düzey) dirençli olarak saptanmıştır. Ocak 2013-Aralık 2014 döneminde, Ocak 2011-Aralık 2012 dönemine göre hastane kökenli E. faecalis izolatlarında penisilin, siprofloksasin ve streptomisine (yüksek düzey); hastane kökenli E. faecium izolatlarında siprofloksasin ve streptomisine (yüksek düzey), toplum kökenli E. faecalis izolatlarında penisilin ve siprofloksasine direnç artmıştır.

Sonuçlar: Hastanemizde idrar kültürlerinden izole edilen enterokoklarda özellikle kinolon ve yüksek düzey aminoglikozid direnci belirgin olarak artmıştır. Uygun tedavinin seçilmesinde antimikrobiyal duyarlılık testlerinin sonuçları önemlidir.